Drummen doe je met gevoel

Never give up on your dreams… Iemand die dat maar al te goed begrijpt, is Steven Strobbe. Een kick-ass drummer die niet kan terugvallen op zijn zicht. Steven beschouwde zijn blindheid nooit als obstakel, maar als een grootse uitdaging die hij met liefde aanging. De ideale kandidaat voor een interview dus!
Tekst: Lorelies Decuypere / Foto: Paulien De Graaff

Wat vond je zo aantrekkelijk aan drummen?
“Ik ben begonnen toen ik 6 jaar was. Eerst probeerde ik piano, maar dat was teveel stil zitten. En eigenlijk ook niet echt wat ik zocht. Nadien ben ik dan beginnen drummen. Wat ik meteen super vond. Vooral het ritme sprak me aan. Daarom ben ik er ook mee verdergegaan. Stilaan begon ik ook op te kijken naar bepaalde drummers, zoals Cesar Zuiderwijk van de rockband ‘Golden Earring’. Hij is momenteel mijn favoriete drummer. Verder kijk ik op naar Isolde Lasoen en ook mijn eerste muziekleerkracht vind ik geweldig. Hij kan echt heel goed drummen.”

Hoe ben je dan precies begonnen?
“Ik volgde eerst les bij een muziekleerkracht achter het internaat waar ik destijds zat. Gewoon tijdens mijn vrije tijd. Maar nadien ging ik ook op school verder met drummen, tijdens de lessen muzikale opvoeding. En op mijn 18de besloot ik naar het conservatorium in Brugge te gaan. Daar ontstonden jammer genoeg wat moeilijkheden die ervoor zorgden dat ik uiteindelijk naar SLAC/Conservatorium in Leuven afzakte, waar ze een speciale opleiding voor blinden hebben. Mijn opleiding is nu volledig aan muziek gewijd.”

Met welke moeilijkheden kwam je in aanraking? Hoe weet je waar alles staat?
“Daar heb ik gewoon zelf iets op gevonden. Wanneer je achter een drumstel zit, heb je een snaredrum voor je staan. Dat is zo bij elk drumstel. Als je daar een stok op legt, weet je ongeveer waar het middelpunt zit. Met je andere arm kan je dan met de stok voelen hoever alles uit elkaar staat. Zo verken ik eigenlijk altijd de omgeving. Natuurlijk slaag ik wel eens mis, maar de truc is om gewoon verder te spelen alsof er niets gebeurd is.”

Gebruik je partituren?
“Tijdens het drummen gebruik ik geen partituren. Om te spelen moet je toch sowieso alles vanbuiten leren. Je hebt je twee handen altijd nodig, dus doorheen een partituur lezen gaat niet tijdens het spelen. Voor drum werk ik daarom vooral veel op gehoor.”

Speel je bij een groep?
“Ik heb een tijdje bij een harmonie gespeeld, maar dat was wat zwaar. Ook omdat we soms moesten marcheren doorheen de straten. Ik liep dan altijd op de tweede rij, zodat er iemand voor mij, naast mij en achter mij kon lopen. Iedereen deed erg zijn best voor mij, maar het vroeg eigenlijk teveel inspanning. Daarom dat ik ermee gestopt ben. Ik speel wel nog steeds met groepen als ik gevraagd word.”

Hoe reageerde je omgeving op je droom?
“Eigenlijk vormde dat geen probleem. Alleen was mijn familie bij het begin wat terughoudend omwille van het geluid. Geen lawaai, want als je dat zegt tegen een drummer, dan heb je ambras (lacht).”

Waar streef je naartoe?
“Ik studeer momenteel in Nederland en bestudeer er vooral Indiaanse muziek. Dat is dan ook overwegend slagwerk. Als ik kan kiezen, zou ik graag in een groep spelen die mantra muziek maakt. Indiaanse muziek spreek mij echt hard aan. Ook omdat er geen gebruik gemaakt wordt van partituren. Alles wordt op het gehoor overgedragen.”

Weet je al wat je later graag zou willen doen?
“Ik ben samen met een vriend en vriendin in Nederland aan het nagaan of we een organisatie kunnen oprichten waarbij die Indiaanse muziek aan bod kan komen. Het zou dan de bedoeling zijn dat de mensen een soort natuurbeleving hebben, zoals dat bij de Indianen het geval was. En dan zou ik die ervaring met mijn slagwerk natuurlijk perfect kunnen begeleiden.”

© Copyright 2024 • Conservatorium Leuven - Privacy policy Website ontworpen en ontwikkeld door MINSKY