Het is nog maar net crisis geweest, we zitten alweer middenin een andere crisis en we zijn onvermijdelijk weer onderweg naar de volgende. Te midden van al die golven en ongekende situaties met hun bijbehorende economische gevolgen en maatschappelijke spanningen hebben we als gemeenschap maar één prioriteit. Eén plicht zelfs. En dat is het beste wat we hebben geven aan onze kinderen, aan onze toekomst. Het beste wat we hebben zijn onze kennis, onze ervaring en onze intuïtie, maar ook onze inzichten, ons cultureel erfgoed en onze positieve energie om verder te kijken dan de waan van de dag. Het geven aan zij die het nodig hebben. Het zorgen voor hen die kwetsbaar zijn. De empathie om de andere te begrijpen.

Deze generositeit zit in onze genen ingebakken, maar onze leraars sublimeren dit. Samen vormen zij onze baken, onze rots in de branding. Ook en bovenal zijn ze een bron van inspiratie. Zij staan er iedere dag opnieuw, weer of geen weer. Daarom verdienen ze vandaag zeker een bloemetje, een schouderklop of een compliment. Maar hiermee is de kous niet af. Dat zou net iets te gemakkelijk zijn.

In het vliegtuig is het duidelijk: “Put on your oxygen mask before assisting others”. Je hebt welgeteld 18 seconden vooraleer je bij een plotse drukvermindering zelf bewusteloos wordt en je niemand meer kan helpen. Om dit te vertalen naar het werkveld van de leraars van vandaag is er dringend een gepaste vertaling nodig voor het woord ‘oxygen’.

Vandaag zit ook het onderwijs in een crisis en zijn de cijfers van de burn-out epidemie ronduit onrustwekkend. Als kersverse directeur ben ik getuige van de goede wil, de constructieve ingesteldheid, de meedenkende en meedoende attitude en het professionalisme van het personeel. Maar ik zie ook hoe je bij een slechte afregeling van de luchtdruk brokken kan maken. Gebroken mensen, opgebrande leraars en gedemotiveerde personeelsleden.

Ondanks de goede bedoelingen van alle instanties die top down met onderwijsbeleid bezig zijn is het op de dag van de leraar het perfecte moment om naast de bloemetjes en de schouderklopjes ook stil te staan bij de essentie: heeft de leraar van vandaag nog voldoende ‘oxygen’?

Verstikking door overmatige controle, regelgeving, angst, administratie, data-obsessie staat één levensnoodzakelijke voorwaarde voor kwaliteitsvol onderwijs in de weg: vertrouwen. Jullie, beste leraars, zijn van onschatbare waarde en jullie doen jullie job keigoed! 

Kim Van den Brempt
Directeur Conservatorium Leuven